[ad_1]
O Terapii Czaszkowo-Krzyżowej
Terapia czaszkowo-krzyżowa to holistyczny system terapeutyczny. Jego głównym zadaniem jest przywrócenie właściwej pulsacji płynu mózgowo – rdzeniowego. To technika bardzo delikatna i na ogół uznawana za niwelującą problemy różnego rodzaju, rozluźniającą i relaksującą. Stosowana jest u osób w każdym wieku. Wpisana jest do Międzynarodowego Wykazu Procedur Medycznych (ICD – 9 pod numerem 93.3824 – terapia kraniosakralna).
Terapia wywodzi się z osteopatii stworzonej przez dr Andrew Stilla (1828–1917). Została ona rozwinięta przez jego ucznia dr Williama Garniera Sutherlanda (1873–1954), który eksperymentując na własnym organizmie udowodnił regularną, rytmiczną ruchomość kości czaszki i kości krzyżowej, spowodowaną pulsacją płynu mózgowo- rdzeniowego. Wewnętrzny mechanizm , który leży u podstawy ruchu płynu mózgowo – rdzeniowego nazwał „oddechem życia”. Do tej pory współczesna medycyna nie zna mechanizmu tego ruchu, dlatego nazwa, choć nie mająca nic wspólnego z oddechem, utrzymała się.
Ów „oddech życia” ma miejsce już we wczesnym okresie życia płodowego. Bicie serca oraz oddech płucny pojawiają się później, dlatego dr Sutherland nazwał je „wtórnymi” . „Oddech życia” jest podstawowym rytmem o swoistej charakterystyce (kierunek przepływu, prędkość, regularność) , bez którego nie wykształciłyby się inne rytmy. Dlatego też dr Sutherland nazwał go oddechem pierwotnym, a system w którym występuje Systemem Pierwotnego Oddychania. Dr Sutherland rozwinął różnorodne podejścia terapeutyczne, mające na celu zniwelowanie przeszkód w przepływie płynu mózgowo – rdzeniowego, czyli usprawnienie „oddechu życia” co przejawiało się u pacjentów zanikiem wielu problemów zdrowotnych. W latach 30. XX wieku zaczął nauczać innych osteopatów i kontynuował to aż do swojej śmierci w 1954 r. Z uwagi na zakwestionowanie przez niego powszechnych przekonań ówczesnych terapeutów, jego praktyka kliniczna w początkowym okresie nie była przychylnie oceniana. Jednakże jej wyniki w wielu przypadkach były imponujące, co powoli zaczęło przyciągać osteopatów pragnących uczyć się u Sutherlanda. W latach 40. pierwsza szkoła osteopatii w Stanach Zjednoczonych wprowadziła kierunek studiów podyplomowych pod kierownictwem doktora Sutherlanda nazwany „Osteopatią w zakresie czaszki”. Nową gałąź praktyki terapeutycznej nazwano osteopatią czaszkową. Wkrótce wyszkoleni zostali nowi specjaliści, doktorzy: Viola Frymann, Edna Lay, Howard Lippincott, Anne Wales, Chester Handy i Rollin Becker. W latach 70-tych lekarz chirurg John Upledger (1932-2013) podczas operacji zaobserwował samoistną, rytmiczną ruchomość opony twardej spowodowaną owym przepływem płynu mózgowo – rdzeniowego. Zainteresował się terapią czaszkowo – krzyżową i po latach doświadczeń rozwinął koncepcje dr Sutherlanda. TCK stała się spójnym systemem leczenia, osadzonym w systemie anatomicznym i fizjologicznym człowieka. Dr John Upleger był pierwszym terapeutą nauczającym osoby, które nie posiadały wykształcenia osteopatycznego. Jego działalność w znacznym stopniu upowszechniła terapię czaszkowo – krzyżową. Jemu też zawdzięczamy terminologię terapii.Franklin Sills poszerzył możliwości pracy z Systemem o terapię układu nerwowego, intencjonalne negocjowanie stanu równowagi, o różne rytmy pulsacji. Wkrótce upowszechniły się dwa podejścia terapii czaszkowo – krzyżowej : biomechaniczne (Upledger ) i bioodynamiczne (Sills).
Podejście biomechaniczne kładzie większy nacisk na pracę strukturalną.
Podejście biodynamiczne uznaje istnienie w ciele wrodzonej siły życiowej i traktuje ciało całościowo.
Podstawowe zasady terapii czaszkowo – krzyżowej brzmią:
• życie wyraża się przez ruch,
• istnieje widoczny związek pomiędzy ruchem a zdrowiem,
• zdrowie wyraża się jako równowaga w ciele, ale pod wpływem szkodliwych czynników ciało o tym „zapomina”; rolą terapeuty jest „przypomnienie systemowi”, że sam potrafi się powrócić do równowagi,
• w każdym nawet najbardziej okaleczonym i obarczonym chorobami organizmie istnieją zasoby zdrowia mobilizujące mechanizmy kompensacyjne, które można uruchomić.
Zadaniem terapii czaszkowo – krzyżowej jest: przywrócenie właściwej pulsacji płynu mózgowo – rdzeniowego poprzez dotyk w konkretnych miejscach ciała, co umożliwia wyczucie jego przepływu w danym miejscu i zniwelowanie jego zakłóceń. Z tym nierozerwalnie związane jest wzmocnienie i przywrócenie równowagi w zaburzonym w wyniku traumy, choroby, urazu i innych przyczynach ciele.
Zadania terapeuty
Terapeuta w czasie zabiegu, który trwa około 60 minut, wykonuje konkretne układy terapeutyczne dotykając pacjenta w różnych miejscach : na czaszce, klatce piersiowej, kości krzyżowej, stopach, co pozwala na rozluźnienie tkanek miękkich i kostnych w obrębie układu czaszkowo – krzyżowego. Pacjent swobodnie leży na leżance rehabilitacyjnej. W pracy z małymi dziećmi terapeuta często wykorzystuje spontaniczne i planowane sytuacje zabawy do zastosowania układów terapeutycznych. Nie wymagany jest bezpośredni kontakt ze skórą pacjenta, jednak wskazana jest dla pacjenta odzież miękka, lekka, nie krępująca ruchów. Jest to metoda w pełni bezpieczna, pod warunkiem że jest wykonywana przez wykwalifikowanego terapeutę.
Należy pamiętać, że terapia krzyżowo-czaszkowa jest terapią wspomagającą klasyczne metody leczenia i nie może być stosowana zamiast nich.
Zalecenia
• dolegliwości kręgosłupa i stawów obwodowych,
• napięciowe bóle głowy i migreny,
• zaburzenia nastroju i przemęczenie,
• obniżenie odporności,
• stany po traumach fizycznych, emocjonalnych,
• zaburzenia koncentracji, pamięci, kojarzenia,
• traumy porodowe u matki i dziecka (nieprawidłowe ułożenie płodu, anormalny termin porodu, urazy okołoporodowe, interwencje porodowe),
• uszkodzenia neurologiczne,
• autyzm,
• mózgowe porażenie dziecięce,
• zespół Downa.
Informacje o terapii czaszkowo – krzyżowej przekazałam w oparciu o:
Kern Michael, Mądrość ciała. Czaszkowo – krzyżowe podejście do istoty zdrowia, Wydawnictwo Virgo, Warszawa, 2010
Roger Gilchrist, Podstawy terapii czaszkowo – krzyżowej: ujęcie biodynamiczne, Wydawnictwo Virgo, Warszawa, 2013
Tekst źródłowy: Agnieszka Sylwia Pisula www.logofile.pl
[ad_2]
źródło