[ad_1]
KOŚĆ POTYLICZNA
To co wyróżnia kość potyliczną to dość spory owalny otwór. Ten największy otwór w obrębie czaszki został nazwany OTWOREM WIELKIM. Otoczony czterema częściami kości potylicznej (dwie części boczne, część podstawną oraz łuskę potyliczną) łączy jamę czaszki z kanałem kręgowym. ❗️Najważniejsze struktury przechodzące przez ten otwór to m.in. rdzeń kręgowy, opony pokrywające mózgowie.
Na częściach bocznych kości potylicznej znajdują się KŁYKCIE POTYLICZNE, które łączą czaszkę z kręgosłupem.
❗️ Otwór wielki, kłykcie potyliczne są szczególnie podatne na skręcenia, zaburzenia i kompresję w wyniku trudnego i długiego porodu jak rownież wszelkich urazów głowy. ❗️Z kolei łuska potyliczna chroni płat potyliczny gdzie znajduje się kora wzrokowa. ❗️Między kością potyliczną a częścią skalistą kości skroniowej leży duży OTWÓR SZYJNY, przez który biegnie żyła szyjna wew i nerwy czaszkowe: IX-XI. A część podstawna potylicy łączy z trzonem kości klinowej połączenie o wdzięcznej nazwie : ❗️CHRZĄSTKOZROST KLINOWO-POTYLICZNY.
Jako, że w tym tygodniu była rocznica urodzin doktora Andrew Taylor Still’a, przytoczę historię z jego życia, związaną m.in z potylicą. ‼️‼️PROSZĘ NIE ROBIĆ TEGO W DOMU ‼️‼️😉
„Dr Still, twórca osteopatii, urodził się w 1928 r. Jako jedno spośród dziewięciorga dzieci. Jego ojciec był lekarzem i pastorem metodystycznym. Pewnego dnia, gdy młody Andrew miał 10 lat i cierpiał z powodu silnego, migrenowego bólu głowy, zawiesił pętlę z liny tak, że zawisła ona około 20 cm nad ziemią, i wyłożył ją kocem. Oparł następnie głowę wzdłuż krawędzi kości potylicznej na pętli i zasnął. Kiedy się obudził, zarówno ból głowy, jak i nudności zniknęły. Mały Andrew powtarzał ten rodzaj samoleczenie za każdym razem kiedy zbliżał się ból głowy. Wiele lat póżniej uświadomił sobie, że zastosował wówczas trakcję nerwów potylicznych i rodzaj kompresji ischemicznej, oddziałując przy tym na przepływ krwi. Po latach Still uznał to za pierwszą na świecie terapię osteopatyczną.”
📘 Na podstawie „Powięź bez tajemnic” D. Lesondak’a
KOŚĆ POTYLICZNA
To co wyróżnia kość potyliczną to dość spory owalny otwór. Ten największy otwór w obrębie czaszki został nazwany OTWOREM WIELKIM. Otoczony czterema częściami kości potylicznej (dwie części boczne, część podstawną oraz łuskę potyliczną) łączy jamę czaszki z kanałem kręgowym. ❗️Najważniejsze struktury przechodzące przez ten otwór to m.in. rdzeń kręgowy, opony pokrywające mózgowie.
Na częściach bocznych kości potylicznej znajdują się KŁYKCIE POTYLICZNE, które łączą czaszkę z kręgosłupem.
❗️ Otwór wielki, kłykcie potyliczne są szczególnie podatne na skręcenia, zaburzenia i kompresję w wyniku trudnego i długiego porodu jak rownież wszelkich urazów głowy. ❗️Z kolei łuska potyliczna chroni płat potyliczny gdzie znajduje się kora wzrokowa. ❗️Między kością potyliczną a częścią skalistą kości skroniowej leży duży OTWÓR SZYJNY, przez który biegnie żyła szyjna wew i nerwy czaszkowe: IX-XI. A część podstawna potylicy łączy z trzonem kości klinowej połączenie o wdzięcznej nazwie : ❗️CHRZĄSTKOZROST KLINOWO-POTYLICZNY.
Jako, że w tym tygodniu była rocznica urodzin doktora Andrew Taylor Still’a, przytoczę historię z jego życia, związaną m.in z potylicą. ‼️‼️PROSZĘ NIE ROBIĆ TEGO W DOMU ‼️‼️😉
„Dr Still, twórca osteopatii, urodził się w 1928 r. Jako jedno spośród dziewięciorga dzieci. Jego ojciec był lekarzem i pastorem metodystycznym. Pewnego dnia, gdy młody Andrew miał 10 lat i cierpiał z powodu silnego, migrenowego bólu głowy, zawiesił pętlę z liny tak, że zawisła ona około 20 cm nad ziemią, i wyłożył ją kocem. Oparł następnie głowę wzdłuż krawędzi kości potylicznej na pętli i zasnął. Kiedy się obudził, zarówno ból głowy, jak i nudności zniknęły. Mały Andrew powtarzał ten rodzaj samoleczenie za każdym razem kiedy zbliżał się ból głowy. Wiele lat póżniej uświadomił sobie, że zastosował wówczas trakcję nerwów potylicznych i rodzaj kompresji ischemicznej, oddziałując przy tym na przepływ krwi. Po latach Still uznał to za pierwszą na świecie terapię osteopatyczną.”
📘 Na podstawie „Powięź bez tajemnic” D. Lesondak’a
[ad_2]
źródło